Recenzja - Haruki Murakami - Kronika ptaka nakręcacza

Recenzja - Haruki Murakami - Kronika ptaka nakręcacza

Najpierw opinia zamieszczona na stronie jednego ze sklepów internetowych:
"Toru Okada traci najpierw pracę, potem kota, potem żonę a w końcu - rozum. O ile w pierwszych trzech punktach można recenzentowi przyznać rację, o tyle z tym rozumem sprawa jest nieco bardziej złożona. Życie Toru Okady po stracie pracy jest monotonne i pozbawione ambicji. Żona zarabia wystarczająco dużo na utrzymanie ich obojga, a Toru prowadzi dom. Ten harmonijny układ zostaje jednak pewnego dnia zburzony, kiedy to znika im kot. Toru wyrusza na poszukiwanie zwierzątka i tak zaczyna się wielka historia jego spotkań z różnymi najdziwniejszymi osobami, prowadząca do całkowitej przemiany duchowej, nieomal buddyjskiej iluminacji. Gdy odejście żony pozbawia go środków do życia i nie może sobie pozwolić na bezczynność, jest już innym człowiekiem, gotowym zacząć nowe życie."

Jeśli chodzi o moje zdanie - powieść jest niesamowita, absurdalna, surrealistyczna i... niezrozumiała. Przynajmniej ja miałam problemy z powiązaniem wszystkich wydarzeń, z ułożeniem ich w jakąś logiczną całość, ale może o to właśnie chodziło - o ukazanie absurdu pozornie zwykłego życia. Studnia, znamię, które pojawia się i znika, prostytutka świadomości, pokój 208, Kreta, Malta i Korsyka (wcale nie wyspy), willa wisielców, fabryka peruk - różne przedziwne postaci, które Toru Okada spotyka na swojej drodze, miejsca oraz wydarzenia, której stają się jego udziałem. Gałka i Cynamon, baseballowy kij, Honda, porucznik Mamiya, May Kasahara, Borys Oprawca. Chyba jeszcze z kilka razy będę musiała przeczytać, żeby dojść do sedna... A może sedna nie ma i o to właśnie chodzi?
Zadziwiające jest to, że pomimo braku logiki (chociaż może logika jest, a ja jej po prostu nie dostrzegłam), pomimo niemożliwych w rzeczywistym świecie wydarzeń, książka wciągnęła mnie niesamowicie i z przykrością dotarłam do ostatniej strony, bo ja chcę jeszcze.

brzmi zachecajaco Very Happy

to jakas nowosc czy mozna szukac w bibliotekach?

Można znaleźć i w bibliotece, i na allegro (stąd ja ją wzięłam), i w księgarniach (wydawnictwo Muza) - również internetowych. Smile

Osobiście wiem na pewno, że jeszcze nie raz ją przeczytam, bo to jest książka, w której za każdym razem zwraca się uwagę na coś innego - poza tym muszę w końcu dojść do tego, o co chodziło Wink

) Lubię takie pozycje - o nieliniowej fabule, takie, które nie wykładają wszystkiego jak kawę na ławę, które za każdym razem dają się odkrywać na nowo, są wielowarstwowe.
Przede mną jeszcze trzy pozycje Murakamiego - jak przeczytam, to podzielę się wrażeniami Very Happy

Wszystkie historie Haruki Murakami sa takie 'pokrecone', wiec jezeli ta tak bardzo przypadla Tobie do gustu, to jestem pewna, ze z pozostalymi bedzie tak samo! Milego czytania! Razz

Wysłany: Pią 22:55, 06 Mar 2009

Jak dotąd jest to moja ulubiona powieść Murakamiego. Uwielbiam postacie, które się tu pojawiają - świetnie wykreowaną postać Noboru Watai, a także Gałki i Cynamona. Dzięki tej książce zaczęłam dostrzegać wokół siebie rzeczy, które są zwyczajne, ale wpisując je w pewien kontekst, okazują się niezwykle fascynujące. Uwielbiam Murakamiego za to, że gdy zwraca uwagę na zwykły kamień, potrafi tak opisać jego położenie i użyć odpowiedniej metafory, że ten zwykły element otoczenia kojarzy się potem z czymś naprawdę ważnym. To niezwykłe móc czerpać inspirację i mądrość życiową ze wszystkiego co nas otacza.