Recenzja - Kawabata Yasunari - Głos Góry (Yama no oto)

Recenzja

[山の音]

Doobra, ja tez sie tu udziele. Watpie czy wyjdzie mi to tak jak Sylpheel..
A wiec:

"
>>Głos góry<< to jedno z arcydzieł Kawabaty. Poprzez świat wspomnień i przemyśleń starego człowieka, który przeczuwa zbliżającą się śmierć, symbolizowaną tytułowym "głosem" góry, wyrażona jest gorzka mądrość życia. Wspomnienia jego dawnej, młodzieńczej miłości nakładają się na uczucie do młodziutkiej synowej, uczucie nie tylko fizycznej, lecz także esteycznej natury, a tłem ich jest drobiazgowy opis życia codziennego w tradycyjnej rodzinie japońskiej oraz świat marzeń i snów głównego bohatera.
"

Ode mnie nie oczekujcie głębokich analiz, bo ksiazko pozeram, a nie zastanawiam sie nad ukrytymi sensami Razz

Ot, przez pare godzin czytania 'pomieszkałem' sobie z japońską rodziną. Podobało się, chciało się czytać. Cóż, niestety króciutka ta powieść.

Myślę, że jesli ktos ma ochotę to przeczytac, to ze znalezieniem nie powinno być problemu. Ja to wykopalem w domu, sprawdziłem też w bibliotece w szkole - jest.

Narazie czytam "Kobieta z wydm" Abe Kooboo.
Zachęciłeś mnie do tej lektury przede wszystkim dlatego że jest tam opis codziennego życia rodzinnego ;D Z pewnością otworzę "Głos góry"

Bardzo dobra ksiazka, poza jej glowna mysla czyli przemysleniami glownego bohatera, autor ukazuje nam panujace w powojennej japoni obyczaje w rodzinie.

Mnie trochę przeraził fragment, w którym matka odcięła cykadzie skrzydełka, żeby dziecko mogło się pobawić owadem... Aż mnie ciary przeszły

Wink